Let's get it started
Eens kijken, waar gaan we beginnen... Ah ok, bij het begin natuurlijk. Op 17 oktober 1979 om precies 15u45 zag ik het levenslicht in het ziekenhuis van Bree. Volgens mijn moeder was ik 'ne gemakkelijke klène'.
't Is in het gezellige stadje Peer dat ik getogen ben. Tot mijn achttiende ben ik er ook naar school geweest in Instituut Agnetendal in Peer. Ik studeerde aanvankelijk Latijn, maar koos in de laatste jaren van het middelbaar voor economie-moderne talen. Mijn schooltijd was er een zonder al te veel problemen. Ik was een braaf manneke. Straf schrijven of naar de strafstudie moeten, zijn dingen die ik nooit heb meegemaakt. Door de week was ik een voorbeeldige leerling, in het weekend gooide ik alle remmen los in het Peerse nachtleven. Eerst pintjes, later op de avond tequila's. En nog later op de avond zag ik geregeld alles er opnieuw uitkomen, maar dan samen geplet in brokjes... Smakelijk trouwens! Gelukkig ben ik wél steeds heelhuids terug thuis geraakt. Eens de Dommel voorbij, was voor mij het gevaar geweken en kon het in één rechte lijn richting thuis.
't Is in het gezellige stadje Peer dat ik getogen ben. Tot mijn achttiende ben ik er ook naar school geweest in Instituut Agnetendal in Peer. Ik studeerde aanvankelijk Latijn, maar koos in de laatste jaren van het middelbaar voor economie-moderne talen. Mijn schooltijd was er een zonder al te veel problemen. Ik was een braaf manneke. Straf schrijven of naar de strafstudie moeten, zijn dingen die ik nooit heb meegemaakt. Door de week was ik een voorbeeldige leerling, in het weekend gooide ik alle remmen los in het Peerse nachtleven. Eerst pintjes, later op de avond tequila's. En nog later op de avond zag ik geregeld alles er opnieuw uitkomen, maar dan samen geplet in brokjes... Smakelijk trouwens! Gelukkig ben ik wél steeds heelhuids terug thuis geraakt. Eens de Dommel voorbij, was voor mij het gevaar geweken en kon het in één rechte lijn richting thuis.
Na het middelbaar
Na heel wat gezondheidsproblemen in het middelbaar (ik werd op 14 januari 1992 door een auto geraakt toen ik naar school fietste en lag daardoor anderhalve maand in het ziekenhuis, brak een keer of drie mijn sleutelbeen en had twee keer een hersenschudding) ging het mij in het hoger onderwijs aanvankelijk niet beter. Ik koos voor de richting beheer, toerisme en recreatie, maar deed dit absoluut niet graag. Aan cultuurgeschiedenis had ik een hekel en ik kreeg die duizend (!) toeristische plaatsen maar niet aangeduid op blinde kaarten. Er was dus al niet veel interesse en daarenboven werd ik geveld door een zware vorm van klierkoorts.
Vol goede moed startte ik daarna aan de Katholieke Hogeschool Limburg met het regentaat. Ik koos voor de vakken Nederlands, Engels en informatica, het "pretpakket" dus. Het waren fantastische jaren waarin ik op alle vlakken genoten heb en het me ook voor de wind ging (zonder bissen). Ik ben op de KHLim volwassen geworden, al zeg ik het zelf. Het fierst van al ben ik nog op mijn eindwerk rond faalangst waarop ik 19/20 haalde.
Vol goede moed startte ik daarna aan de Katholieke Hogeschool Limburg met het regentaat. Ik koos voor de vakken Nederlands, Engels en informatica, het "pretpakket" dus. Het waren fantastische jaren waarin ik op alle vlakken genoten heb en het me ook voor de wind ging (zonder bissen). Ik ben op de KHLim volwassen geworden, al zeg ik het zelf. Het fierst van al ben ik nog op mijn eindwerk rond faalangst waarop ik 19/20 haalde.
Begin van het échte leven
Na een succesvolle uitgroeistage op Instituut Agnetendal in Peer, de school waar ik zelf ook heel mijn middelbaar doorlopen heb, mocht ik in september 2002 meteen voltijds aan de slag. Ongelooflijk hoe snel de jaren gevlogen zijn...
Na zeven jaar onderwijs, voelde ik dat het 'op' was. Ik begon de uitdaging meer en meer te missen. Ondanks alle positieve kanten aan de job, de vele vakanties en mijn vaste benoeming. Ik kreeg enkele fijne media-aanbiedingen en besloot ervoor te gaan. Als je de kans krijgt om van je hobby je beroep te maken... Op 1 december 2010, na drie maanden ouderschapsverlof, ging ik vijf jaar lang in TBS/PA. Dat staat voor: 'terbeschikkingstelling voor persoonlijke aangelegenheden'. Alstublieft ;-). Het is een systeem in het onderwijs dat je tijdens je loopbaan maximum vijf jaar mag opnemen. Je doet dan eigenlijk wat je wil, buiten het onderwijs, maar wordt uiteraard niet meer vergoed door de school. Het grote voordeel is dat je als vastbenoemde altijd snel terug naar het onderwijs kan, voor het geval het toch ergens mis begint te lopen en je terug zekerheid wil. Ik was nooit van plan om terug te gaan. Ik voel me prima in mijn 'nieuwe leven'.
Na zeven jaar onderwijs, voelde ik dat het 'op' was. Ik begon de uitdaging meer en meer te missen. Ondanks alle positieve kanten aan de job, de vele vakanties en mijn vaste benoeming. Ik kreeg enkele fijne media-aanbiedingen en besloot ervoor te gaan. Als je de kans krijgt om van je hobby je beroep te maken... Op 1 december 2010, na drie maanden ouderschapsverlof, ging ik vijf jaar lang in TBS/PA. Dat staat voor: 'terbeschikkingstelling voor persoonlijke aangelegenheden'. Alstublieft ;-). Het is een systeem in het onderwijs dat je tijdens je loopbaan maximum vijf jaar mag opnemen. Je doet dan eigenlijk wat je wil, buiten het onderwijs, maar wordt uiteraard niet meer vergoed door de school. Het grote voordeel is dat je als vastbenoemde altijd snel terug naar het onderwijs kan, voor het geval het toch ergens mis begint te lopen en je terug zekerheid wil. Ik was nooit van plan om terug te gaan. Ik voel me prima in mijn 'nieuwe leven'.
De grootste passie
Al sinds mijn veertiende heb ik een grote passie: lokale radio. Ik ben er al sinds mijn zestiende actief mee bezig. Zo was ik o.a. te horen op Radio Holiday, Radio Eksellence, Blitz FM, Radio Contact, Radio Park, C-Dance en TOPradio. In de erkenningsronde voor lokale radio's viel ik in 2003 in de prijzen met FM Goud, mijn eigen radioproject. Zo is op zaterdag 7 augustus 2004 mijn grote droom eindelijk uitgekomen: de start van mijn eigen radiostation!
Ondertussen zijn we jaren verder en is er veel gebeurd. FM Goud groeide uit tot de best beluisterde lokale radio van de provincie Limburg. Omdat het radiobloed kruipt waar het niet gaan kan, startte ik op 1 juli 2009 met een nieuw radioproject voor een 'unserved audience'. Dat werd Planet Rock. Het classic rock radiostation, uniek in Vlaanderen, bestaat nog steeds, maar nu onder de naam Bruce. Bruce staat op de derde plaats in de luistercijfers van de internet only radiozenders in Vlaanderen. Daarna volgden nog tal van andere radioprojecten.
Ondertussen zijn we jaren verder en is er veel gebeurd. FM Goud groeide uit tot de best beluisterde lokale radio van de provincie Limburg. Omdat het radiobloed kruipt waar het niet gaan kan, startte ik op 1 juli 2009 met een nieuw radioproject voor een 'unserved audience'. Dat werd Planet Rock. Het classic rock radiostation, uniek in Vlaanderen, bestaat nog steeds, maar nu onder de naam Bruce. Bruce staat op de derde plaats in de luistercijfers van de internet only radiozenders in Vlaanderen. Daarna volgden nog tal van andere radioprojecten.
Wie schrijft die blijft...
Een radiostation opstarten is één zaak. Het radiostation draaiende houden een andere. Ik doe heel veel zelf: de mails beantwoorden, de administratie, het muziekbeleid, gasten interviewen en ontvangen, medewerkers opleiden en zelf radioprogramma's maken. Intussen heb ik een fulltime kracht voor FM Goud en enkele freelancers en een heel team van vrijwilligers in het getouw.
Ik moet je niet vertellen dat hier héél erg veel tijd in steekt. Ik combineer dit nog met musicstream, een MP3-speler met rechtenvrije muziek die heel succesvol is, en zelfs met een journalistieke job. Ik werk sinds oktober 2010 voor Roularta als correspondent voor hun gratis magazines en ook als freelance copywriter en redacteur. Stilzitten is er dus helemaal niet bij. Dat ligt ook niet in mijn aard...
Ik moet je niet vertellen dat hier héél erg veel tijd in steekt. Ik combineer dit nog met musicstream, een MP3-speler met rechtenvrije muziek die heel succesvol is, en zelfs met een journalistieke job. Ik werk sinds oktober 2010 voor Roularta als correspondent voor hun gratis magazines en ook als freelance copywriter en redacteur. Stilzitten is er dus helemaal niet bij. Dat ligt ook niet in mijn aard...
En dan: het mooiste in mijn leven
Op 4 februari 2010 werd Geike Vanderfeesten geboren. Ik ben apetrots op mijn dochter! Het is het mooiste dat me in mijn leven ooit is overkomen. Ze had een laag geboortegewicht en meteen na de bevalling was het even moeilijk met een score van maar 3 op 10, maar onze flinke dochter scoorde even later al 8 op 10 en nu is het een wolk van een meid. Die 2,100 kg ligt al mijlenver achter ons.
Eén is geen!
Tom Waes zong het al ooit: "Eén is geen... daarom doen we er één bij!". Op dinsdag 18 september 2012 zag Mats Vanderfeesten het levenslicht. Een dochter en een zoon. Het is een omgekeerde koningswens. En natuurlijk fier op de tweede spruit!
Mats werd geboren om 14u36, woog bij de geboorte 2,835 kg en was 49 cm groot.
Mats werd geboren om 14u36, woog bij de geboorte 2,835 kg en was 49 cm groot.
Tot slot
Zo, nu ken je me al een beetje beter.
Toch nog even zeggen dat ik ook heel erg hou van reizen, vooral naar de Caraïben, en dat ik een échte culinaire genieter ben. Dat kan ook moeilijk anders met een moeder die een diploma van kok heeft. Helaas is dat ook wat aan mij te zien, but who cares ;-). Ik voel me gelukkiger dan ooit en dat is wat telt!
Ik herinner me nog dat ik op school in de lessen supervisie het etiket 'dromer-doener' opgekleefd kreeg. Een mooi compliment waarmee ik hier graag zou willen eindigen en dat mij volledig typeert.
Wordt vervolgd (ooit ;-))
Toch nog even zeggen dat ik ook heel erg hou van reizen, vooral naar de Caraïben, en dat ik een échte culinaire genieter ben. Dat kan ook moeilijk anders met een moeder die een diploma van kok heeft. Helaas is dat ook wat aan mij te zien, but who cares ;-). Ik voel me gelukkiger dan ooit en dat is wat telt!
Ik herinner me nog dat ik op school in de lessen supervisie het etiket 'dromer-doener' opgekleefd kreeg. Een mooi compliment waarmee ik hier graag zou willen eindigen en dat mij volledig typeert.
Wordt vervolgd (ooit ;-))